омилостивило

Речник на българския език

1. омилостивило — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

омилостивило е производна форма на омилостивя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. омилостивило — мин. деят. св. прич. ср. р.

омилостивило е производна форма на омилостивя (мин. деят. св. прич. ср. р.).