олекотели

Речник на българския език

1. олекотели — преизк. накл., сег. вр., 3 л., мн. ч.

олекотели е производна форма на олекотя (преизк. накл., сег. вр., 3 л., мн. ч.).

2. олекотели — мин. деят. несв. прич. мн. ч.

олекотели е производна форма на олекотя (мин. деят. несв. прич. мн. ч.).