окльощавеел

Речник на българския език

1. окльощавеел — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

окльощавеел е производна форма на окльощавея (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. окльощавеел — мин. деят. несв. прич. м. р.

окльощавеел е производна форма на окльощавея (мин. деят. несв. прич. м. р.).