напоил е

Речник на българския език

1. напоил е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

напоил е е производна форма на напоя (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. напоил е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

напоил е е производна форма на напоя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).