наперете

Речник на българския език

1. наперете — повелително наклонение, мн. ч.

наперете е производна форма на наперя се (повелително наклонение, мн. ч.).

2. наперете — сег. вр., 2 л., мн. ч.

наперете е производна форма на напера (сег. вр., 2 л., мн. ч.).

3. наперете — повелително наклонение, мн. ч.

наперете е производна форма на напера (повелително наклонение, мн. ч.).