наобличал си

Речник на българския език

1. наобличал си — мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.

наобличал си е производна форма на наобличам (мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.).

2. наобличал си — преизк. накл., сег. вр., 2 л., ед. ч., м. р.

наобличал си е производна форма на наобличам (преизк. накл., сег. вр., 2 л., ед. ч., м. р.).

3. наобличал си — преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., м. р.

наобличал си е производна форма на наобличам (преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., м. р.).