наобличал

Речник на българския език

1. наобличал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

наобличал е производна форма на наобличам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. наобличал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

наобличал е производна форма на наобличам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. наобличал — мин. деят. св. прич. м. р.

наобличал е производна форма на наобличам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. наобличал — мин. деят. несв. прич. м. р.

наобличал е производна форма на наобличам (мин. деят. несв. прич. м. р.).