наколвал

Речник на българския език

1. наколвал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

наколвал е производна форма на наколвам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. наколвал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

наколвал е производна форма на наколвам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. наколвал — мин. деят. св. прич. м. р.

наколвал е производна форма на наколвам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. наколвал — мин. деят. несв. прич. м. р.

наколвал е производна форма на наколвам (мин. деят. несв. прич. м. р.).