навеем

Речник на българския език

1. навеем — сег. вр., 1 л., мн. ч.

навеем е производна форма на навея (сег. вр., 1 л., мн. ч.).

2. навеем — сег. вр., 1 л., мн. ч.

навеем е производна форма на навея (сег. вр., 1 л., мн. ч.).

3. навеем — сег. вр., 1 л., мн. ч.

навеем е производна форма на навея (сег. вр., 1 л., мн. ч.).