набедил е

Речник на българския език

1. набедил е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

набедил е е производна форма на набедя (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. набедил е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

набедил е е производна форма на набедя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).