набарахте

Речник на българския език

1. набарахте — мин. св. вр., 2 л., мн. ч.

набарахте е производна форма на набарам (мин. св. вр., 2 л., мн. ч.).

2. набарахте — мин. несв. вр., 2 л., мн. ч.

набарахте е производна форма на набарам (мин. несв. вр., 2 л., мн. ч.).