набарал

Речник на българския език

1. набарал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

набарал е производна форма на набарам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. набарал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

набарал е производна форма на набарам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. набарал — мин. деят. св. прич. м. р.

набарал е производна форма на набарам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. набарал — мин. деят. несв. прич. м. р.

набарал е производна форма на набарам (мин. деят. несв. прич. м. р.).