майсторило

Речник на българския език

1. майсторило — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

майсторило е производна форма на майсторя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. майсторило — мин. деят. св. прич. ср. р.

майсторило е производна форма на майсторя (мин. деят. св. прич. ср. р.).