лутаха

Речник на българския език

1. лутаха — мин. св. вр., 3 л., мн. ч.

лутаха е производна форма на лутам се (мин. св. вр., 3 л., мн. ч.).

2. лутаха — мин. несв. вр., 3 л., мн. ч.

лутаха е производна форма на лутам се (мин. несв. вр., 3 л., мн. ч.).