лупвахте

Речник на българския език

1. лупвахте — мин. св. вр., 2 л., мн. ч.

лупвахте е производна форма на лупвам (мин. св. вр., 2 л., мн. ч.).

2. лупвахте — мин. несв. вр., 2 л., мн. ч.

лупвахте е производна форма на лупвам (мин. несв. вр., 2 л., мн. ч.).