лицемерничили

Речник на българския език

1. лицемерничили — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., мн. ч.

лицемерничили е производна форма на лицемернича (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., мн. ч.).

2. лицемерничили — мин. деят. св. прич. мн. ч.

лицемерничили е производна форма на лицемернича (мин. деят. св. прич. мн. ч.).