лицемерничели

Речник на българския език

1. лицемерничели — преизк. накл., сег. вр., 3 л., мн. ч.

лицемерничели е производна форма на лицемернича (преизк. накл., сег. вр., 3 л., мн. ч.).

2. лицемерничели — мин. деят. несв. прич. мн. ч.

лицемерничели е производна форма на лицемернича (мин. деят. несв. прич. мн. ч.).