кукнете

Речник на българския език

1. кукнете — сег. вр., 2 л., мн. ч.

кукнете е производна форма на кукна (сег. вр., 2 л., мн. ч.).

2. кукнете — повелително наклонение, мн. ч.

кукнете е производна форма на кукна (повелително наклонение, мн. ч.).