конвоирал

Речник на българския език

1. конвоирал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

конвоирал е производна форма на конвоирам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. конвоирал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

конвоирал е производна форма на конвоирам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. конвоирал — мин. деят. св. прич. м. р.

конвоирал е производна форма на конвоирам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. конвоирал — мин. деят. несв. прич. м. р.

конвоирал е производна форма на конвоирам (мин. деят. несв. прич. м. р.).