колабирал е

Речник на българския език

1. колабирал е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

колабирал е е производна форма на колабирам (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. колабирал е — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

колабирал е е производна форма на колабирам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. колабирал е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

колабирал е е производна форма на колабирам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).