кокетничили

Речник на българския език

1. кокетничили — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., мн. ч.

кокетничили е производна форма на кокетнича (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., мн. ч.).

2. кокетничили — мин. деят. св. прич. мн. ч.

кокетничили е производна форма на кокетнича (мин. деят. св. прич. мн. ч.).