клюмнете

Речник на българския език

1. клюмнете — сег. вр., 2 л., мн. ч.

клюмнете е производна форма на клюмна (сег. вр., 2 л., мн. ч.).

2. клюмнете — повелително наклонение, мн. ч.

клюмнете е производна форма на клюмна (повелително наклонение, мн. ч.).