кители

Речник на българския език

1. кители — мн. ч.

кители е производна форма на кител (мн. ч.).

2. кители — преизк. накл., сег. вр., 3 л., мн. ч.

кители е производна форма на китя (преизк. накл., сег. вр., 3 л., мн. ч.).

3. кители — мин. деят. несв. прич. мн. ч.

кители е производна форма на китя (мин. деят. несв. прич. мн. ч.).