катастрофирало

Речник на българския език

1. катастрофирало — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

катастрофирало е производна форма на катастрофирам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. катастрофирало — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

катастрофирало е производна форма на катастрофирам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

3. катастрофирало — мин. деят. св. прич. ср. р.

катастрофирало е производна форма на катастрофирам (мин. деят. св. прич. ср. р.).

4. катастрофирало — мин. деят. несв. прич. ср. р.

катастрофирало е производна форма на катастрофирам (мин. деят. несв. прич. ср. р.).