импулсирал е

Речник на българския език

1. импулсирал е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

импулсирал е е производна форма на импулсирам (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. импулсирал е — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

импулсирал е е производна форма на импулсирам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. импулсирал е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

импулсирал е е производна форма на импулсирам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).