изтърбушело

Речник на българския език

1. изтърбушело — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

изтърбушело е производна форма на изтърбуша (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. изтърбушело — мин. деят. несв. прич. ср. р.

изтърбушело е производна форма на изтърбуша (мин. деят. несв. прич. ср. р.).