изтърбушела

Речник на българския език

1. изтърбушела — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ж. р.

изтърбушела е производна форма на изтърбуша (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ж. р.).

2. изтърбушела — мин. деят. несв. прич. ж. р.

изтърбушела е производна форма на изтърбуша (мин. деят. несв. прич. ж. р.).