измъчило съм

Речник на българския език

1. измъчило съм — мин.неопр.вр., 1 л., ед. ч., ср. р.

измъчило съм е производна форма на измъча (мин.неопр.вр., 1 л., ед. ч., ср. р.).

2. измъчило съм — преизк. накл., мин. св. вр., 1 л., ед. ч., ср. р.

измъчило съм е производна форма на измъча (преизк. накл., мин. св. вр., 1 л., ед. ч., ср. р.).