изкопирала

Речник на българския език

1. изкопирала — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ж. р.

изкопирала е производна форма на изкопирам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ж. р.).

2. изкопирала — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ж. р.

изкопирала е производна форма на изкопирам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ж. р.).

3. изкопирала — мин. деят. св. прич. ж. р.

изкопирала е производна форма на изкопирам (мин. деят. св. прич. ж. р.).

4. изкопирала — мин. деят. несв. прич. ж. р.

изкопирала е производна форма на изкопирам (мин. деят. несв. прич. ж. р.).