дупвахте

Речник на българския език

1. дупвахте — мин. св. вр., 2 л., мн. ч.

дупвахте е производна форма на дупвам (мин. св. вр., 2 л., мн. ч.).

2. дупвахте — мин. несв. вр., 2 л., мн. ч.

дупвахте е производна форма на дупвам (мин. несв. вр., 2 л., мн. ч.).