думнете

Речник на българския език

1. думнете — сег. вр., 2 л., мн. ч.

думнете е производна форма на думна (сег. вр., 2 л., мн. ч.).

2. думнете — повелително наклонение, мн. ч.

думнете е производна форма на думна (повелително наклонение, мн. ч.).