доубедели

Речник на българския език

1. доубедели — преизк. накл., сег. вр., 3 л., мн. ч.

доубедели е производна форма на доубедя (преизк. накл., сег. вр., 3 л., мн. ч.).

2. доубедели — мин. деят. несв. прич. мн. ч.

доубедели е производна форма на доубедя (мин. деят. несв. прич. мн. ч.).