доприбрало

Речник на българския език

1. доприбрало — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

доприбрало е производна форма на доприбера (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. доприбрало — мин. деят. св. прич. ср. р.

доприбрало е производна форма на доприбера (мин. деят. св. прич. ср. р.).