допипали

Речник на българския език

1. допипали — преизк. накл., сег. вр., 3 л., мн. ч.

допипали е производна форма на допипам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., мн. ч.).

2. допипали — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., мн. ч.

допипали е производна форма на допипам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., мн. ч.).

3. допипали — мин. деят. св. прич. мн. ч.

допипали е производна форма на допипам (мин. деят. св. прич. мн. ч.).

4. допипали — мин. деят. несв. прич. мн. ч.

допипали е производна форма на допипам (мин. деят. несв. прич. мн. ч.).