дообучило е

Речник на българския език

1. дообучило е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

дообучило е е производна форма на дообуча (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. дообучило е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

дообучило е е производна форма на дообуча (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).