дообучили

Речник на българския език

1. дообучили — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., мн. ч.

дообучили е производна форма на дообуча (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., мн. ч.).

2. дообучили — мин. деят. св. прич. мн. ч.

дообучили е производна форма на дообуча (мин. деят. св. прич. мн. ч.).