дообучели

Речник на българския език

1. дообучели — преизк. накл., сег. вр., 3 л., мн. ч.

дообучели е производна форма на дообуча (преизк. накл., сег. вр., 3 л., мн. ч.).

2. дообучели — мин. деят. несв. прич. мн. ч.

дообучели е производна форма на дообуча (мин. деят. несв. прич. мн. ч.).