дообучела

Речник на българския език

1. дообучела — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ж. р.

дообучела е производна форма на дообуча (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ж. р.).

2. дообучела — мин. деят. несв. прич. ж. р.

дообучела е производна форма на дообуча (мин. деят. несв. прич. ж. р.).