докопал

Речник на българския език

1. докопал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

докопал е производна форма на докопам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. докопал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

докопал е производна форма на докопам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. докопал — мин. деят. св. прич. м. р.

докопал е производна форма на докопам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. докопал — мин. деят. несв. прич. м. р.

докопал е производна форма на докопам (мин. деят. несв. прич. м. р.).

5. докопал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

докопал е производна форма на докопая (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

6. докопал — мин. деят. св. прич. м. р.

докопал е производна форма на докопая (мин. деят. св. прич. м. р.).