доковавал

Речник на българския език

1. доковавал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

доковавал е производна форма на доковавам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. доковавал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

доковавал е производна форма на доковавам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. доковавал — мин. деят. св. прич. м. р.

доковавал е производна форма на доковавам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. доковавал — мин. деят. несв. прич. м. р.

доковавал е производна форма на доковавам (мин. деят. несв. прич. м. р.).