дислоцирал е

Речник на българския език

1. дислоцирал е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

дислоцирал е е производна форма на дислоцирам (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. дислоцирал е — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

дислоцирал е е производна форма на дислоцирам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. дислоцирал е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

дислоцирал е е производна форма на дислоцирам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).