дирите

Речник на българския език

1. дирите — мн. ч. членувано

дирите е производна форма на диря (мн. ч. членувано).

2. дирите — сег. вр., 2 л., мн. ч.

дирите е производна форма на диря (сег. вр., 2 л., мн. ч.).