денете

Речник на българския език

1. денете — сег. вр., 2 л., мн. ч.

денете е производна форма на дяна (сег. вр., 2 л., мн. ч.).

2. денете — повелително наклонение, мн. ч.

денете е производна форма на дяна (повелително наклонение, мн. ч.).