дезакордирало

Речник на българския език

1. дезакордирало — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

дезакордирало е производна форма на дезакордирам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. дезакордирало — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

дезакордирало е производна форма на дезакордирам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

3. дезакордирало — мин. деят. св. прич. ср. р.

дезакордирало е производна форма на дезакордирам (мин. деят. св. прич. ср. р.).

4. дезакордирало — мин. деят. несв. прич. ср. р.

дезакордирало е производна форма на дезакордирам (мин. деят. несв. прич. ср. р.).