гътахте

Речник на българския език

1. гътахте — мин. св. вр., 2 л., мн. ч.

гътахте е производна форма на гътам (мин. св. вр., 2 л., мн. ч.).

2. гътахте — мин. несв. вр., 2 л., мн. ч.

гътахте е производна форма на гътам (мин. несв. вр., 2 л., мн. ч.).