бях самоизмамило

Речник на българския език

1. бях самоизмамило — мин. пред. вр., 1 л., ед. ч., ср. р.

бях самоизмамило е производна форма на самоизмамя (мин. пред. вр., 1 л., ед. ч., ср. р.).