би упътил

Речник на българския език

1. би упътил — условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.

би упътил е производна форма на упътя (условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.).

2. би упътил — условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.

би упътил е производна форма на упътя (условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.).