би съюзил

Речник на българския език

1. би съюзил — условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.

би съюзил е производна форма на съюзя (условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.).

2. би съюзил — условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.

би съюзил е производна форма на съюзя (условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.).