би самотувал

Речник на българския език

1. би самотувал — условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.

би самотувал е производна форма на самотувам (условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.).

2. би самотувал — условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.

би самотувал е производна форма на самотувам (условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.).