би самосъжалил

Речник на българския език

1. би самосъжалил — условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.

би самосъжалил е производна форма на самосъжаля (условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.).

2. би самосъжалил — условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.

би самосъжалил е производна форма на самосъжаля (условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.).